Εάν χάσει όλο το υγρό θα πεθάνει: Κανένα έργο τέχνης δεν με επηρέασε συναισθηματικά όπως αυτό το κομμάτι του «βραχίονα ρομπότ»

Κανένα έργο τέχνης δεν με επηρέασε ποτέ συναισθηματικά όπως αυτό το κομμάτι του «βραχίονα ρομπότ».

Είναι προγραμματισμένο να προσπαθεί να συγκρατεί το υδραυλικό υγρό που διαρρέει συνεχώς από μέσα του και χρειάζεται για να συνεχίσει να λειτουργεί. Εάν χάσει όλο υγρό, θα πεθάνει, οπότε προσπαθεί απεγνωσμένα να το τραβήξει πίσω ώστε να συνεχίσει να παλεύει για ακόμη μια ημέρα.
 

Το πιο λυπηρό είναι ότι έδωσαν στο ρομπότ τη δυνατότητα να κάνει «χαρούμενους χορούς» στους θεατές. Όταν το έργο πρωτοκυκλοφόρησε, χόρευε περνώντας τον περισσότερο χρόνο του αλληλεπιδρώντας με το πλήθος, αφού μπορούσε να τραβήξει γρήγορα τη μικρή διαρροή.

Πολλά χρόνια μετά... φαίνεται κουρασμένο και απελπισμένο καθώς δεν υπάρχει πια αρκετός χρόνος για χορό.

Τώρα έχει χρόνο μόνο για να προσπαθήσει να κρατηθεί "ζωντανό", καθώς η ποσότητα του υδραυλικού υγρού που διέρρευσε έγινε μη διαχειρίσιμη επειδή η διαρροή μεγάλωνε με την πάροδο του χρόνου.

Έζησε τις τελευταίες του μέρες σε έναν ατελείωτο κύκλο μεταξύ της διατήρησης της ζωής και της ταυτόχρονης «αιμορραγίας». (Μεταφορικά και κυριολεκτικά καθώς το υδραυλικό του υγρό κατασκευάστηκε σκόπιμα για να μοιάζει σαν να είναι πραγματικό αίμα).
 

Ο βραχίονας ρομπότ ξέμεινε τελικά από υδραυλικό υγρό το 2019, σταμάτησε σιγά σιγά και πέθανε. Ήταν προγραμματισμένος να ζήσει αυτή τη μοίρα και ανεξάρτητα από το τι έκανε ή πόσο προσπάθησε, δεν υπήρχε φυγή.

Οι θεατές το παρακολουθούσαν καθώς αιμορραγούσε αργά μέχρι την ημέρα που έπαψε πια να κινείται.

Δημιουργήθηκε από τους Sun Yuan και Peng Yu, και το ονόμασαν το "Can't Help Myself".

Θεωρήθηκε ένα αριστούργημα με βαθύτερα μηνύματα και ερμηνείες.
 

Αντιπροσωπεύει την ελπίδα που παραμένει ζωντανή και όποιον συνεχίζει να μάχεται ακόμα όταν κάθε πιθανότητα επιβίωσης έχει εξαντληθεί.