Η πρώτη Γυναίκα που έτρεξε ποτέ σε μαραθώνιο δέχτηκε τις επιθέσεις του πλήθους. Είχε μπει κρυφά στον αγώνα

Όταν έκανε αίτηση για να τρέξει στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 1966, την απέρριψαν λέγοντας: «Οι γυναίκες δεν είναι σωματικά ικανές να τρέξουν έναν μαραθώνιο και δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη».

Την ημέρα του μαραθωνίου, η Bobbi Gibb κρύφτηκε στους θάμνους και περίμενε να ξεκινήσει ο αγώνας. Όταν περίπου οι μισοί από τους δρομείς είχαν περάσει, μπήκε και η ίδια στον αγώνα.

Φορούσε μια φόρμα του αδερφού της, ένα ζευγάρι ανδρικά αθλητικά παπούτσια, και ένα φαρδύ φούτερ.

Καθώς ο ρυθμός των δρομέων ανέβαινε, η Gibb άρχισε να υπερθερμαίνεται, αλλά δεν έβγαλε την κουκούλα της. «Ήξερα ότι αν με έβλεπαν, θα προσπαθούσαν να με σταματήσουν», είπε. «Πίστευα ότι μπορεί να με συλλάβουν».
 

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τους άντρες δρομείς για να συνειδητοποιήσουν ότι ανάμεσά τους υπήρχε και μια Γυναίκα.

Η Gibb περίμενε ότι θα την απομακρύνουν από τον αγώνα ή θα φωνάξουν την αστυνομία.

Αντίθετα, οι άλλοι δρομείς την υποστήριξαν και την διαβεβαίωσαν ότι θα σταματούσαν οι ίδιοι όποιον προσπαθούσε να την εμποδίσει.

Τελικά, νιώθοντας ασφάλεια και σιγουριά, η Gibb έβγαλε το φούτερ της.

Κάποιοι θεατές εξαγριωμένοι προσπάθησαν να μπούνε στο δρόμο της και να την βγάλουν εκτός αγώνα.

Η εχθρική τους συμπεριφορά προσέκρουσε στα στήθη των συναθλητών της που απωθούσαν με τη δύναμή τους όποιον κινούνταν εναντίων της.
 

Μόλις έγινε αντιληπτό από τους διοργανωτές ότι υπήρχε μια γυναίκα που έτρεχε στον μαραθώνιο, το πλήθος ξέσπασε - όχι με θυμό ή αγανάκτηση, αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό.

Οι άνδρες επευφημούσαν. Οι γυναίκες έκλαιγαν.
 

Καθώς πλησίαζε προς τον τερματισμό, τα νέα για τη συμμετοχή της είχαν διαδοθεί και φοιτήτριες την περίμεναν, πηδώντας και ουρλιάζοντας.
 

Ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης τη συνάντησε στον τερματισμό και της έσφιξε το χέρι.
 

Ήταν η πρώτη Γυναίκα που έτρεξε ποτέ σε μαραθώνιο, τερμάτισε στην τρίτη θέση.