Και το πορτρέτο μου; Τι έγινε το πορτρέτο μου; Είναι το μόνο που μου έχει μείνει από σένα Αλίκη. Δεν το πούλησα ποτέ αυτό το πορτρέτο

- Και το πορτρέτο μου; Τι έγινε το πορτρέτο μου;
 

- Είναι το μόνο που μου έχει μείνει από σένα Αλίκη. Δεν το πούλησα ποτέ αυτό το πορτρέτο, βρίσκεται πάντα στη σοφίτα πάνω απ΄ το κρεβάτι μου, και όταν είμαι μόνος, απογοητευμένος, μιλάω με αυτήν την εικόνα και νομίζω πως είναι ζωντανή και πως
μ΄ ακούει... της λέω, τα όνειρά μου τις έννοιες μου, τις πίκρες μου, και ό,τι κι αν της πω, μου απαντάει πάντα...
 

- Σ΄ αγαπώ!
- Και εγώ σ΄αγαπώ!
 

Δημήτρης Χορν, Έλλη Λαμπέτη

Η Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (γνωστή ως Η Κάλπικη Λίρα) είναι ταινία του 1955, με κωμική, αισθηματική και δραματική διάθεση.
 

Πρόκειται για την πρώτη ελληνική ταινία με διεθνή επιτυχία, και η οποία θεωρείται μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών.
 

Αποτελεί παράδειγμα σπονδυλωτής άρθρωσης, και την πρώτη τέτοια του ελληνικού κινηματογράφου, που αφορά τέσσερις ιδιαίτερες μικρές ιστορίες με κοινό στοιχείο μια κάλπικη λίρα που μεταφέρεται από τη μία ιστορία στην άλλη.

Η ταινία κλείνει με τον αφηγητή να λέει: «Αν και κάλπικη δεν είναι η λίρα σε αυτή την ιστορία... κάλπικο είναι, γενικά, το χρήμα...», που αποτελεί και το κεντρικό νόημα όλου του έργου, ότι δηλαδή η μονομανής επιδίωξη του πλούτου οδηγεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο -και με όλους τους διάφορους χαρακτήρες των ανθρώπων- σε μια κάλπικη ζωή.