«Εντάξει, έκανα κατασκοπία, όχι να με σκοτώσετε κιόλας» Η εκτέλεση της πανέμορφης Μάτα Χάρι

Το όνομα Μάτα Χάρι (στα ινδονησιακά «ήλιος») ήταν το ψευδώνυμο της Ολλανδής Margaretha Zelle MacLeod μιας πανέμορφης γυναίκας που υπήρξε επίσης σπουδαία χορεύτρια ινδικών χορών, εταίρα, αλλά και φημισμένη κατάσκοπος κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όταν επέστρεψε από τις Ολλανδικές Ινδίες στην Ευρώπη, άρχισε να εμφανίζεται στα σημαντικότερα κοσμικά κέντρα διασκέδασης στο Παρίσι καθώς και σε άλλες πρωτεύουσες, ως χορεύτρια με το όνομα Μάτα Χάρι.

Έγινε η πρώτη γυναίκα που χόρεψε γυμνή μπροστά σε κοινό.

Ήταν τόσο εντυπωσιακό και προχωρημένο για την εποχή το θέαμα που προσέφερε ώστε η φήμη της και οι αμοιβές της είχαν πιάσει κορυφή.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος όμως χτυπά την Ευρώπη και η σχεδόν σαραντάρα Μάτα Χάρι αναζητά νέους τρόπους πολυτελούς ζωής.

Δεν δυσκολεύεται να γίνει κατάσκοπος των Γερμανών και να τους μεταφέρει ότι άκουγε από τους Γάλλους εραστές της (Υπουργούς, Στρατηγούς, Βιομηχάνους) μιας και όλη η καλή κοινωνία πλήρωνε για τις ερωτικές της υπηρεσίες.

Ταξιδεύει συχνά, κάνει εραστές της όλους τους Γερμανούς Συνδέσμους της και αποσπά ένα εκατομμύριο φράγκα από τη Γαλλική κατασκοπεία για να τους μεταφέρει ότι ξέρει, πια είναι μια διπλή πράκτορας.

Στα ασταμάτητα ταξίδια της σε Ισπανία, Ολλανδία και Βέλγιο με πλοίο η ακόρεστη αυτή γυναίκα κάνει έρωτα με όλο το πλήρωμα και δεν κρατάει τίποτα μυστικό.

Προδίδεται από ένα τηλεφώνημα Γερμανού που αποκρυπτογραφήθηκε από το Γαλλικό Στρατό και όταν επιστρέφει στο Παρίσι συλλαμβάνεται και οδηγείται στο στρατοδικείο.

Η δίκη της γίνεται το φιάσκο όλης της καλής γαλλικής κοινωνίας που σέρνεται προσπαθώντας να πείσει τους δικαστές ότι στο κρεβάτι μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων και όχι για κρατικά μυστικά.

Στο δικαστή που την ρώτησε αν έπαιρνε χρήματα από τους Γερμανούς απάντησε ότι ήταν αποζημίωση για τις γούνες που έχασε στο Βερολίνο, όταν την ρώτησαν αν πήρε χρήματα και από τους Γάλλους, η απάντηση ήταν δείγμα άγνοιας κινδύνου «Αφού ξέρετε ότι είχα ανάγκη από χρήματα για τα έξοδα μου» και συνεχίζει δείχνοντας ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα της σοβαρότητας της κατάστασής της. «Εντάξει, έκανα κατασκοπία, όχι να με σκοτώσετε κιόλας»

Σύμφωνα, ωστόσο, με το συγγραφέα Russel Warren Howe η Margaretha Zelle υπήρξε, θύμα σκευωρίας και αποδιοπομπαίος τράγος, καθώς πολλά από τα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στη δίκη της ήταν παραποιημένα, ενώ αγνοήθηκαν άλλα, που ενδεχομένως θα οδηγούσαν στην αθώωσή της.

Η Zelle εκτελέστηκε από ένα εκτελεστικό απόσπασμα 12 Γάλλων στρατιωτών λίγο πριν την αυγή στις 15 Οκτωβρίου 1917.

Σύμφωνα με μια αναφορά ενός αυτόπτη μάρτυρα, του Βρετανού ρεπόρτερ Henry Wales, την έδεσαν σε έναν στύλο αλλά αρνήθηκε να της κλείσουν τα μάτια με μαντήλι πριν την εκτέλεση.

Έστειλε προκλητικά ένα φιλί στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν το παράγγελμα.

Ένα άρθρο της εφημερίδας New Yorker περιέγραψε τον θάνατό της, λέγοντας ότι μετά τους πυροβολισμούς:

«Σιγά-σιγά, με σχετική αδράνεια γονάτισε, με το κεφάλι της πάντα ψηλά και χωρίς την παραμικρή αλλαγή έκφρασης στο πρόσωπό της.

Για κλάσματα του δευτερολέπτου φάνηκε να ταλαντεύεται σε αυτή τη θέση, στα γόνατα, κοιτάζοντας κατευθείαν αυτούς που της είχαν αφαιρέσει τη ζωή.

Μετά έπεσε στο πλάι, λυγίζοντας στη μέση, με τα πόδια της διπλωμένα από κάτω της».

Στη συνέχεια, ένας υπαξιωματικός πλησίασε το άψυχο σώμα της, έβγαλε το περίστροφό του και την πυροβόλησε στο κεφάλι για να βεβαιωθεί ο θάνατός της.

Το σώμα της Μάτα Χάρι δεν διεκδικήθηκε από κανένα μέλος της οικογένειας και, κατά συνέπεια, χρησιμοποιήθηκε για ιατρική μελέτη.

Το κεφάλι της ταριχεύτηκε και φυλάσσονταν στο Μουσείο Ανατομίας στο Παρίσι.

Το 2000, οι αρχειονόμοι ανακάλυψαν ότι είχε εξαφανιστεί, πιθανώς ήδη από το 1954, κατά τη διάρκεια της μετεγκατάστασης του μουσείου.

Το κεφάλι της εξακολουθεί να αγνοείται.

Αρχεία που χρονολογούνται από το 1918 δείχνουν ότι το μουσείο έλαβε επίσης το υπόλοιπο σώμα, αλλά κανένα από τα λείψανα δεν μπόρεσε αργότερα να καταγραφεί.

Η σφραγισμένη δίκη της Μάτα Χάρι και άλλα σχετικά έγγραφα, συνολικά 1.275 σελίδων, αποχαρακτηρίστηκαν από τον Γαλλικό Στρατό το 2017, εκατό χρόνια μετά την εκτέλεσή της.

Ήταν μόλις 41 ετών.